Stop met overanalyseren en begin met voelen!

Als kind al was ik enorm nieuwsgierig en wilde ik altijd alles weten. En mijn moeder vertelde graag, dus dat kwam goed uit. Omdat mijn vader niet aanwezig was in het eerste gedeelte van mijn leven, is er een hele bijzondere band ontstaan met mijn moeder. Ik kon altijd alles bij haar kwijt en we konden soms urenlang praten over de lusten en lasten van het leven en ‘waarom, waarom, waarom…’. Heerlijk vonden we dat, want wij vinden het fijn als de dingen op hun plek vallen. Ik denk dat dat ergens ook te maken heeft met onze hooggevoeligheid, dan moet het voor je gevoel gewoon kloppen. Maar door dat vele denken en zoeken naar de oorzaak blijf je hangen in je hoofd en daarmee los je eigenlijk niets op. Hoe dat wel lukt? Stop met overanalyseren en begin met voelen!

Begrijpen is iets anders dan voelen

Elke keer als ik iets niet begreep ging ik het onderzoeken en analyseren. Onplezierige gevoelens en situaties bijvoorbeeld. En als je alle puzzelstukjes hebt gelegd denk je ‘yes’! Want dat geeft een verlichtend gevoel, wanneer je weet waar iets vandaan komt. En ja, je creëert er bewustzijn mee. De eerste stap! Maar als je het niet kunt oplossen of omdraaien zit je met de gebakken peren en ga je piekeren. Het ‘concept’ blijft als het ware in je hoofd hangen en daarmee ook jouw energie. En iets wat je mentaal vasthoudt gaat al snel in je lichaam zitten. Heb je last van koude voeten, handen, of zijn je nek en schouders gespannen? Dikke kans dat je teveel in je hoofd zit. Daarom is het ook belangrijk om te luisteren naar de signalen van je lichaam.

Dat is iets wat ik pas veel later ben gaan begrijpen. Hoe ik naar mijn lichaam kan luisteren. Echt gaan voelen wat daar gebeurt en het laten zijn. En dan gaat het stromen. Toen ik vier jaar geleden burn-out raakte heb ik er veel over gelezen, Maar ik ben het afgelopen jaar pas echt gaan begrijpen. Dat heb ik wel vaker, dan lees ik iets en denk ik ‘Ja, ik begrijp het! Maar hoe kan ik het ook gaan voelen??’. Soms komt dat pas veel later en dat is ook oké. Daar komt dat stukje geduld weer om de hoek kijken.

De pijn zit in de weerstand

Ik hoor je denken: “Nee hè, niet wééér dat geduld!”. En dat is nou precies waar vaak de pijn zit. Ons ongeduld en de weerstand tegen ‘wat is’. We vinden negatieve gevoelens en situaties blijkbaar zo onprettig dat we dit altijd meteen willen elimineren. En begrijp me niet verkeerd, er is niets mis met een andere baan zoeken wanneer je daar echt niet op je plek bent. Maar wanneer iets buiten jouw controle ligt, probeer het gevoel dan te accepteren. Geef ruimte aan je angst, verdriet of boosheid. Voel waar je dit in je lichaam voelt en geef het aandacht.

Zoals Dennis van Miltenburg, holistisch therapeut en coach, zegt in de podcast ‘Je lichaam spreekt altijd de waarheid‘: je hebt altijd een keuze. Geef je je lichaam bewust je aandacht en heb je de moed om de emoties toe te laten die er zijn? Of stop je signalen/emoties weg en wacht je tot je lichaam reageert in de vorm van een klacht, pijn of ziekte?

Reageer jij vanuit ratio of gevoel?

Het is me opgevallen dat wanneer je aan iemand vraagt hoe diegene zich voelt, er gelijk een hele reeks komt aan dingen waarom diegene zich goed of slecht voelt. Of er komt gewoon een ‘goed’ of ‘niet zo goed’ en vervolgens krijgen ze de vraag waarom dat zo is. Hoe goed bedoeld dit ook is, het plaatst mensen in hun hoofd. En vaak vragen we dit alleen omdat we willen kijken of we dit voor de ander kunnen oplossen. Een vraag die je ook zou kunnen stellen is: waar voel je dat in je lijf? En kun je er ruimte aan geven? Of sla simpelweg je arm om diegene zijn schouder of geef een knuffel, dat kan ook al heel veel losmaken.

Tranen helen!

Ik heb het afgelopen jaar ontzettend veel gehuild (en dus losgelaten), omdat ik er eindelijk ruimte aan kon geven. Mijn vriend nam geen genoegen met een antwoord dat uit mijn hoofd kwam en ging net zo lang door tot de tranen kwamen. Wat een eikel zou je denken, maar het was heel fijn. Het voelde bevrijdend. Die ‘ik-ben-sterk-en-niet-kwetsbaar’ vrouw zit er nog steeds wel hoor, maar ze kan steeds meer ruimte maken voor de ‘ik-heb-ook-gewoon-gevoel’ vrouw. Of het ligt aan mijn leeftijd, dat ik nu op Texel woon, of dat ik een hele lieve vriend heb die dol is op mijn kwetsbare kant, geen idee! Maar ik weet wel dat stilte, ruimte en liefdevolle mensen om me heen helpen. Kijk, daar ga ik alweer met het analyseren. Het leuke is, het maakt niet uit. Het is! Dus probeer maar: te zijn.

Wil je meer ‘zijn’ in 2021?

Als je meer wilt voelen in plaats van het alleen te begrijpen, dan kan ik je daarbij helpen met een coachgesprek, -traject of een ontspanningsmassage (wanneer dat weer kan). Eerst even kennismaken? Plan dan hieronder een gratis en vrijblijvend intakegesprek in. Ik ben benieuwd naar je verhaal!